شاملو;آن سخن را به میانه آورد

فهمیدم با یک ارسال کوتاه حق شاملو ادا نمی شود. اصولاً حق شاملو بر ما ایرانی هایی که روشن فکری و من که بلوغ فکری خودم رو تحت معلمی شاملو آموختم هرگز ادا نمی شود.
شاملو با نبوغ بی نظیر و نظر بینا ی خودش توانست آهن ها و احساس رو کنار هم بیاورد کیست که بتواند این چنان جسورانه در دنیای زشت و پر ریا و سیاست ما از عشق سخن بگوید.شاملو به کثافت سیاست چی ها و مذهبی های ریاکار پی برده بود. او می دانست انسان های بی بهره از عشق به حرفش پی نخواهند برد و روشن ترین حرفها را به میانه آورد. در شعر عاشقانه اش به ستیز با عشق ستیزان پرداخت. عشق چیزی نیست که در تعاریف بگنجد و کیست که بتواند عاشقان مخطی از تعاریف ابلهانه خود را کنار تیرک راهبند تازیانه بزند و از گزند زبان شاملو در امان بماند . شاملو سی سال پیش اعلام کرد که کسانی با کنده و ساطوری خون آلود در گذرگاه ها مستقرند چیزی که اکنون دلهایمان را خط می اندازد و در خیابان ها می بینیم.آن شعر و مقاله هایی از شاملو که سی سال پیش گفته وسرنوشت مارا پیش بینی می کرد. آیتی بود بر ذکاوت شاملو در مورد جامعه خود و مردمان کشور خود.شاملو هشدار می داد این راه آخوند ها بیراهه است و ما را به قهقرا می برد. گفت خمینی نظرش روشن نیست. گفت که مردم ما نمی دانند دارند چه می کنند و فریاد زد . فریادی بلند. اما هیچ یک از پدران و مادرانمان نشنیدند.
شاملو را می ستایم با تمام وجود. در تمام زمینه ها حرفهایی می زند نشانه ی دید عمیق و موشکافانه اوست. دو سال پیش فیلمی دیدم از اون که می گفت:"هدف شعر در حقیقت یعنی در نهایت امر نجات جامعه بشری از طریق عشق انسان به انسان از مهلکه ای که سیاست چی ها به بهانه ی انواع و اقسام نظریه های ایدئولوژی منتها برای تثبیت قدرت های فردی یا گروهی خودشون پیش پای جوامن بشری حفر می کنند .شاعر عشقی رو تبلیغ می کنه که در راهش از جان میشه گذشت"
من خودم رو تا سالها ممنون شاملو می بینم. و هرگز نخواهم توانست به پاس این تفکری و بینشی که از شاملو آموخته ام حق اورا پاس بدارم.
استاد عزیز و بزرگوار شعر و انسانیت یادت گرامی و نامت جاودان.